تاریخچه ورزش تمدن ایران
به دلیل گسترش جغرافیایی و نیازهای اجتماعی ایران باستان بسیاری از ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایی و سلامتی بدن به عنوان وسیله بسیار مهمی برای فراهم آوردن ارتشی سلحشور و پیروزمند، پی برده بودند از اینرو جوانان تمرینات روزانه را از طلوع آفتاب با دویدن و پرتاب سنگ و پرتاب نیزه آغاز می کردند، و از جمله تمرینات معمولشان، ساختن با جیره اندک و تحمل گرمای بسیار و پیاده روی های طولانی و عبور از رودخانه، بدون تر شدن سلاح ها و خواب در هوای آزاد بود. سواری و شکار نیز دو فعالیت معمول و رایج بود و جستن بر روی اسب و فرو پریدن از روی آن در حال دویدن و به طور کلی سرعت و چالاکی، از ویژگی های سوارکاران سوار نظام ایران بود.
نقشه نقاشی های غاری و حکاکی های صخره ای ایران از کتاب موزه های بازیافته
با توجه به آثار بجا مانده از ایران باستان در غارها و بروی صخره ها می توان پی برد که ایرانیان نه تنها در بسیاری هنرهای رزمی تبحر داشته اند بلکه خود نیز مُبدع ورزشهای متنوعی نیز بوده اند. برخی از این هنرها و رشته های ورزشی عبارتند از: شکار با کمند، نیزه، کمان، شمشیر،گُرز و بوم رنگ. همچنین شنا، سواری، چوگان، ارابه رانی و پرتاب سنگ. بر اساس پژوهش های انجام شده بر روی جام حسنلو با قدمت ۳۵۰۰ سال و بشقاب اَرجان با قدمت ۵۰۰۰ سال که در موزه ملی ایران موجود هستند مشخص شده است که ایرانیان نیز در زمان برگزاری مراسم ورزشی مشعل حمل می نموده اند. از جمله رشته های ورزشی منقوش بر روی آنها می توان به ژیمناستیک، کشتی محلی، بوکس و هنرهای رزمی مانند توآ TOA اشاره نمود.
شنا در رودخانه های خوزستان – حجاری آشوری ۸۰۰ سال پیش از میلاد
